Με αφορμή τη γιορτή της τσιγαρίδας που διοργανώνει στις 26 Δεκέμβρη κάθε χρόνο ο Δήμος Φυτειών, συζητούσαμε με το Χριστάκη και θυμηθήκαμε για τη φούσκα του γουρουνιού και πόση χαρά κάναμε σαν παιδιά παίζοντας μ΄αυτή.
Η φούσκα του γουρουνιού είναι η ουροδόχος κύστης του, την οποία φουσκώναμε της κάναμε ένα κόμπο στο στόμιο για να παραμένει φουσκωμένη, την τρίβαμε σε χώμα να φύγει η υγρασία «να αργάσει» και είχαμε μια ωραία μπάλλα, εκείνο τον καιρό που όλα ήταν σπάνια . Για όρεξη για παιχνίδι δεν γίνεται λόγος…
Τί παραμυθένια παιδικά Χριστούγεννα…!
Μου έρχονται στη μνήμη, τα φαγητά οι γεύσεις και οι μυρουδιές αυτής της εποχής. Θυμάστε τη «Μπουκουβάλα» ? Γινόταν ως εξής: Ση φωτιά του ατζακιού,στο μαυρισμένο τηγάνι που πάταγε πάνω στην πυροστιά, βάζαμε μια κουταλιά χοιρινό λίπος [ξύγκι] τρίβαμε μέσα ψωμί και το αφήμαμε να καψαλιστεί. Η γεύση του ήταν υπέροχη.
Είναι βέβαιο δε, ότι σπλινάντερο σαν του Ξηρομέρου δεν γίνεται πουθενά αλλού.
Θυμάστε τη μυρουδιά απ΄τα χοιρινά κεφτεδάκια εκείνης της εποχής; Τον κυμά τον κόβανε οι νοικοκυρές με το κλαδευτήρι πάνω σ΄ένα χοντρό ξύλο, πρόσθεταν μέντα και τα άλλα απαραίτητα. Όταν τηγανιζόταν μοσχοβόλαγε όλη η γειτονιά. Οι μυρωδιές και οι γεύσεις εκείνης της εποχής έχουν πιά χαθεί . Όλα ήταν γνήσια, φυσικά, στ΄αλήθεια βιολογικά.
Η ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής όπως τη βιώναμε παιδιά, ήταν μαγική, ονειρική, παραμυθένια. Κι αναρωτιέμαι πάντα, είναι που μεγαλώσαμε; τα παιδιά βιώνουν τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο; ή μήπως στους καιρούς του «εκπολιτισμού» της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογικής ανάπτυξης , κερδίθηκαν πράγματα, αλλά και κάτι χάθηκε…
Το Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009, στην κεντρική Πλατεία των Φυτειών , διοργανώνετε για άλλη μια χρονιά η γιορτή της τσιγαρίδας. 
Maheras's Weblog 