Η αγαπημένη μας βόλτα με τα πόδια τα εφηβικά μας χρόνια ήταν κατήφορα – πέταλη και επιστροφή… Αν η συζήτησή μας ήταν πολύ ενδιαφέρουσα φτάναμε και μέχρι το σύνορο της Μπαμπίνης.
Στη διαδρομή αυτή μιλήσαμε για πολιτική για φιλοσοφία για μουσική για τέχνη για τις ελπίδες μας για τα όνειρά μας…
Τις αργίες , όταν ο καιρός ήταν καλός η διαδρομή αυτή ήταν γεμάτη νέους και νέες και βεβαίως υπήρχαν τα αυτονόητα ενδιαφέροντα αυτής της ηλικίας.
Πριν το δυαλίσουμε και πάρει ο καθένας το δρόμο του, είχαν αρχίσει να έρχονται και από τα γύρω χωριά για βόλτα στη Μαχαιρά, που τότε έσφυζε από ζωή.
Όταν κατεβαίνω στο χωριό, κάνω αυτή τη διαδρομή τουλάχιστον μια φορά, έστω και μόνος.
Τώρα στή διαδρομή κατήφορα – πέταλη θα συναντήσεις ελάχιστους ανθρώπους, θα δεις στην άκρη του δρόμου γεωργικά μηχανήματα ως επί το πλείστον εγκατελειμμένα, αρκετά σπίτια κλειστά που περιμένουν τους νοικοκυραίους πάσχα και καλοκαίρι ή και σπίτια εντελώς εγκατελειμμένα…
΄Ομως θα δεις και καλαίσθητα παραδοσιακά πέτρινα σπίτια που επισκευάζονται, κι αν αυτό συνεχισθεί , το χωριό μας θα αποκτήσει σύγχρονη όψη.
Maheras's Weblog 