Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Archive for Ιουνίου 2010

Η αλήθεια είναι ότι όσοι γνωρίζουμε πρόσωπα, πράγματα και νοοτροπίες, δεν περιμένουμε και τίποτα καλύτερο.

Το κακό είναι ότι η μόλυνση δεν θα περιορίζεται στα όρια του Αστακού (Δ.Δ.) αλλά θα απλώνεται και μεις είμαστε κοντά. Μια ελπίδα μας μένει, τα οικονομικά συμφέροντα που αδιαφορούν για την καταστροφή της περιοχής και που έχουν πολλούς υποστηρικτές απ΄το τοπικό κατεστημένο, να αλλάξουν σχέδια. Δείτε τα νέα απ΄το blog του Θανάση:

(Τρία  άρθρα)


Read Full Post »

Ευαγγελία, απαντώντας στο μήνυμά σου,  μου δίνεις την ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου. Το σπίτι της γιαγιάς σου όπως και κάποια άλλα σπίτια στο χωριό είναι  σπίτια σύμβολα.  Συμβολίζουν,όπως το βλέπω εγώ,  ένα νέο ξεκίνημα μια αναγγέννηση του χωριού, με νέους όρους.

 Είναι στιγμές που έχω την εντύπωση, ότι το χωριό αποδυναμώνεται, παρακμάζει , σβήνει… 

Παράλληλα όμως βλέπω ανθρώπους που αισθάνονται Μαχαιριώτες, να επιστρέφουν και με αγάπη, με φροντίδα, με καλαισθησία, με γνώση και δύναμη που απέκτησαν σε άλλους τόπους , να αναδημιουργούν τα σπίτια τους, μέσα σε ένα φυσικό τόπο που παραμένει δυνατός κι αξεπέραστος…  έναν τόπο που όποιος γεννηθεί και ζήσει εκεί πάντα θα επιστρέφει.  Πάντα θα νοσταλγεί, να περπατήσει στα  Βρύστιανα, στή Ρούστα, στο Βρετκό, στις  Χωραφιές, στον Αύκο, στα Κατήφορα,  στη Μπουστανιά, στο Ξοβούνι. Θα νοσταλγεί να αγναντέψει την Αετοφολιά, τη Μάνιμα,  τον Ανάερο και τις κορυφογραμμές που περικλύουν το χωριό, οι οποίες όταν είμασταν παιδιά μας έδιναν την εντύπωση ότι εκεί τελειώνει ο κόσμος.

Σπίτια σαν της γιαγιάς σου φανερώνουν ότι για το χωριό υπάρχει μέλλον.

Είχα τραβήξει μια φωτογραφία όταν ακόμα γινόταν οι επισκευές του εξωτερικού τοίχου. Σήμερα που έχουν ολοκλήρωθεί οι εργασίες και τα δέντρα είναι καταπράσινα,  είναι ακόμη ποιό όμορφο. Προσεχώς, με την άδειά σου, θα υπάρχουν για σένα και τους επισκέπτες της σελίδας νεότερες φωτογραφίες.

Read Full Post »

Aπόσπασμα από το βιβλίο του Λεονίτ Τολστόι  «Τι είναι τέχνη» (μετάφραση Βασίλη Τομανά, εκδόσεις Printa, Αθήνα, 1994, σελ. 269), το οποίο αναφέρεται στη διαφορά ανάμεσα στην αληθινή και την κίβδηλη τέχνη:

«Ένα γνήσιο έργο τέχνης μόνο σποραδικά αναφαίνεται στην ψυχή ενός καλλιτέχνη ως καρπός της ζωής που έζησε, όπως ακριβώς μια γυναίκα μόνο σποραδικά συλλαμβάνει και κυοφορεί. Απεναντίας, η κίβδηλη τέχνη παράγεται συνεχώς από τεχνίτες και χειροτέχνες, φτάνει να υπάρχουν οι άνθρωποι να την καταναλώσουν…Το κίνητρο για την παραγωγή πραγματικής τέχνης είναι η εσωτερική ανάγκη του καλλιτέχνη να εκφράσει ένα αίσθημα που συσσωρεύτηκε μέσα του, όπως ακριβώς για μια μάνα το κίνητρο της σύλληψης ενός παιδιού είναι η αγάπη. Το κίνητρο της κίβδηλης τέχνης, όπως και της πορνείας, είναι το κέρδος. Το αποτέλεσμα της αληθινής τέχνης είναι η εισαγωγή ενός νέου αισθήματος στις αμοιβαίες σχέσεις της ζωής, όπως το αποτέλεσμα της αγάπης μιας συζύγου είναι το νέο πλάσμα που έρχεται στη ζωή. Το αποτέλεσμα της κίβδηλης τέχνης είναι η διαστροφή του ανθρώπου, το αίσθημα του ανικανοποίητου και η εξασθένιση της πνευματικής δύναμης του ανθρώπου».

Read Full Post »

Read Full Post »

Οι έμμετρες παρεμβάσεις του Άρη Μπιτσώρη, εκτός του ότι είναι ευχάριστες , είναι πάντα διδακτικές. Προτρέπει ή αποτρέπει, επιδοκιμάζει ή αποδοκιμάζει, επιβραβεύει ή κατακρίνει.  Σημείο αναφοράς του  διαχρονικές άφθαρτες ανθρώπινες αξίες.

  Ένα ποίημα του  Άρη Μπιτσώρη

Η εαρινή σύναξη των γαϊδάρων

Όνοι, μουλάρια κι άλογα χάθηκαν απ΄ τον τόπο

κάποτε αυτά ελάφρυναν του γεωργού τον κόπο.

Είχα ν΄ ακούσω γκάρισμα κοντά είκοσι χρόνια

σήμερα ακούς συχνότερα κελάϊδισμα άπ΄ αηδόνια.

Όμως προχτές, πως να το πω, σαν θαύμα να ΄χε γίνει (περισσότερα…)

Read Full Post »

Αρέσει σε %d bloggers: