Ευαγγελία, απαντώντας στο μήνυμά σου, μου δίνεις την ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου. Το σπίτι της γιαγιάς σου όπως και κάποια άλλα σπίτια στο χωριό είναι σπίτια σύμβολα. Συμβολίζουν,όπως το βλέπω εγώ, ένα νέο ξεκίνημα μια αναγγέννηση του χωριού, με νέους όρους.
Είναι στιγμές που έχω την εντύπωση, ότι το χωριό αποδυναμώνεται, παρακμάζει , σβήνει…
Παράλληλα όμως βλέπω ανθρώπους που αισθάνονται Μαχαιριώτες, να επιστρέφουν και με αγάπη, με φροντίδα, με καλαισθησία, με γνώση και δύναμη που απέκτησαν σε άλλους τόπους , να αναδημιουργούν τα σπίτια τους, μέσα σε ένα φυσικό τόπο που παραμένει δυνατός κι αξεπέραστος… έναν τόπο που όποιος γεννηθεί και ζήσει εκεί πάντα θα επιστρέφει. Πάντα θα νοσταλγεί, να περπατήσει στα Βρύστιανα, στή Ρούστα, στο Βρετκό, στις Χωραφιές, στον Αύκο, στα Κατήφορα, στη Μπουστανιά, στο Ξοβούνι. Θα νοσταλγεί να αγναντέψει την Αετοφολιά, τη Μάνιμα, τον Ανάερο και τις κορυφογραμμές που περικλύουν το χωριό, οι οποίες όταν είμασταν παιδιά μας έδιναν την εντύπωση ότι εκεί τελειώνει ο κόσμος.
Σπίτια σαν της γιαγιάς σου φανερώνουν ότι για το χωριό υπάρχει μέλλον.
Είχα τραβήξει μια φωτογραφία όταν ακόμα γινόταν οι επισκευές του εξωτερικού τοίχου. Σήμερα που έχουν ολοκλήρωθεί οι εργασίες και τα δέντρα είναι καταπράσινα, είναι ακόμη ποιό όμορφο. Προσεχώς, με την άδειά σου, θα υπάρχουν για σένα και τους επισκέπτες της σελίδας νεότερες φωτογραφίες.
Maheras's Weblog 
